Από το Δόξα τω Θεώ, στο βάλτε όλοι ένα χεράκι

Ρεαλισμός, κυνική παραδοχή της δύσκολης κατάστασης, χαμήλωμα των προσδοκιών και γενική επιστράτευση για να βγει ο Άρης από την οικονομική στενωπό. Αυτό ήταν μέσες άκρες το ρεζουμέ της συνέντευξης τύπου του Νίκου Λάσκαρη, στην οποία όμως την παράσταση έκλεψε ο Παναγιώτης Γιαννάκης. Με τον τρόπο που έκλεβε μπάλες ως παίκτης με την σκυλίσια του άμυνα, έτσι και χθες στο πάνελ, βγήκε μπροστά και λειτούργησε ως αλεξικέραυνο αφού ήταν φανερό ότι ο ιδιοκτήτης της ΚΑΕ περνάει μια φάση κατά την οποία αδυνατεί να χρηματοδοτήσει την ομάδα και να ικανοποιήσει τις μεγάλες προσδοκίες που είχε δημιουργήσει με τον ερχομό του.

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Ο Παναγιώτης Γιαννάκης ήταν ό, τι καλύτερο μπορούσε να συμβεί αυτή τη στιγμή στην ΚΑΕ. Τεράστια προσωπικότητα, γνώστης της κιτρινόμαυρης νοοτροπίας και ανθρωπογεωγραφίας. Ο μόνος (μαζί με τον Γκάλη φυσικά) που μπορεί να αποτελέσει το ανάχωμα στην αναποδιά, στην στραβή, στις δεδομένες δυσκολίες που θα βρει φέτος στο διάβα του ο Άρης. Με το μαχητικό πνεύμα που τον διακρίνει, την όρεξη για δουλειά και το ενωτικό μήνυμα που απηύθυνε ήταν η μοναδική αχτίδα αισιοδοξίας από την οποία μπορεί να αντλήσει πίστη ο αρειανός γιατί μίλησε στην ψυχή του. Δεν κρύφτηκε, δεν προσπάθησε να μακιγιάρει τις αδυναμίες. Ο αρειανός τα έχει ξαναπεράσει πολύ πρόσφατα, ξέρει πως είναι, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει κάθε τρεις και λίγο να υποβάλλεται σε σκοτσέζικο ντους.

Η κυνική παραδοχή του Λάσκαρη περί αδυναμίας χρηματοδότησης της εταιρίας και ότι ο Άρης θα στηριχθεί στα έσοδα του, δεν επιτρέπει μεγάλη αισιοδοξία. Ειδικά από την στιγμή που ο Λάσκαρης δεν φάνηκε πειστικός στον τρόπο με τον οποίο θα λυθούν τα προβλήματα που αφήνει η περσινή σεζόν και θα προκύψουν εξτρά έσοδα πέρα από τα τηλεοπτικά και τα εισιτήρια.

Ένα ακόμη θετικό της χθεσινής συνέντευξης τύπου ήταν η επαναδραστηριοποίηση του Λευτέρη Αρβανίτη και η συνειδητοποίηση του Λάσκαρη ότι η ύπαρξη εσωτερικής αντιπολίτευσης και αόρατων εχθρών που ουδέποτε κατονομάστηκαν, ήταν προφανώς αποκύημα της
φαντασίας του εμπνευστή. Ο Αρβανίτης ξέρει καλύτερα από τον καθένα, εκτός από τον ίδιο τον Άρη και πως είναι να απλώνεις το πάπλωμα μέχρι εκεί που φτάνουν τα πόδια σου και να ζεις με αυτά που έχεις κάθε μέρα.

Προβλέπεται μια δύσκολη χρονιά η οποία μπορεί να βγει μόνο με την υλική και ψυχική συμπαράσταση του κόσμου που καλείται να καθυποτάξει για μια ακόμη φορά το εγώ του, να προσαρμόσει τις προσδοκίες του και να τις εναρμονίσει στην σημερινή οικονομική κατάσταση, ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή τους επόμενους μήνες ο Λάσκαρης θα καταφέρει να ξεπεράσει το πρόβλημα χρηματοδότησης που συνδέεται με την δικαστική του περιπέτεια και θα επαναφέρει τον Άρη στην κανονικότητα.

Υ.Γ Η πληροφορία ότι ο Άρης δεν θα πάρει άδεια σε πρώτο βαθμό για εκπρόθεσμες ρυθμίσεις ενός ποσού που δεν ξεπερνά τις 50.000 ευρώ, είναι μια ακόμη διαπίστωση ότι στην ΠΑΕ κάτι δεν λειτουργεί καλά. Φαναστείτε να τον δικαίωνε το διαιτητικό. Θα μιλούσαμε για τραγέλαφο…